Xa vai a segunda vez que deixa pasar a parada na que ten que baixar, é xa a segunda. As dúbidas consúmeno e bloquéanlle as pernas. Non podo, non podo non deixa de repetirse en baixo, tan baixo que ninguén o aprecia.
No vagón entra unha persoa. Obsérvao mentres deixa fluír o seu discurso. O escritor explica o seu proxecto con detalle. Espalla miradas, pero detense na súa. Sosteñen a mirada por un intre. O escritor recolle os seus bártulos logo de acabar o que tiña que dicir e comeza a camiñar polo vagón cargando nunha man un lote de pequenos libros e na outra un exemplar.
Recibe unha cantidade enorme de respostas negativas. Pasa polo seu carón e as miradas atópanse de novo. Un intre de indecisión e consegue chamar a atención do escritor para mercar e recorller directamente da man dese creador de historias novo que trata de buscarse a vida escribindo na súa lingua no lugar menos indicado.
Agradécelle a compra e continúa o seu camiño. Faltan arredor de vinte paradas para chegar de novo a súa. Mira ao frente coa mirada perdida. Mira, pero non ve. Está pensativo.
Faltan cinco parada, parece que o tempo pasa máis rápido ca de costume. Mira o pequeno libro e decide abrilo
Foron sete linguas. Non hai realmente máis ca unicamente sete. Uma língua, deux langues, three tongues, vier spraken, cinque lingue, sechs Sprache e syv tunger. E despois a miña. Foron beijos, bisous, kisses, kussen, baci, Küsses e kys. E despois bicos.
Todas e cada unha coas súas marcar e os seus recorridos. Todas e cada unha delas coas súas palabras fermosas e os seus ataques que fan sufrir. E a oitava igual.
E a noite non paraban de beijar, embrasser, kissing. kussen, baciare, küssen e kysse. E despois bicar.
Foron e son sete linguas.
Le e entende que os erros son sabiduría. As linguas están para falalas e equivocarse, ao igual que as persoas. Prefire deixar de dubidar e abandonar a liña 6 e conseguir recuperar unha lingua que tamén foi súa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario